Kada je u jesen prošle predstavljena druga generacija Mazdine „šestice“ bilo je jasno da gigant iz Hiroschima nimalo nije odstupio od svoje, sada već dobro poznate, „zoom-zoom“ dizajnerske filozofije. U tehničkom smislu „zoom-zoom“ za Japance znači, ponuditi širokim narodnim masama moderne, sportski nastrojene i ispred svega atraktivne porodične automobile po pristupačnim cijenama... Ista vizija primjenjena je na novoj „šestici“, koju smo imali priliku isprobati u za sada jedinoj dizelskoj verziji, sa dvolitarskim comoon-rail agregatom i TE paketom opreme, najprodavanijoj kombinaciji prethodne generacije.
Prvi pogled na novi model, upućuje na očigledan rast dimenzija, što i potvrđuje upoređivanje tehničkih podataka, koji pokazuju da je njegova dužina povećana za četiri, a međuosovinski razmak za čak šest cantimetara.

Atraktivan sportski dizajn, sa velikim brojem snažnih i mišićavih linija novom modelu daje posebnu karizmu, koja predstavlja pravi magnet za poglede prolaznika. Atletska limuzina cestu osvjetljava pomoću elipsoidnih svjetala providne arhitekture, koja su sjajno ukomponovana sa Mazdinim grilom savijenim u obliku galebovih krila. Dodatni sportski „štimung“ prednjem kraju daje trodijelni usisnik vazduha, sa integrisanim svetlima za maglu i malim aerodimičkim dodaci na krajevima odbojnika. Jednostavnost bokova prenesena je uzlaznom pregibom, koji se proteže od prednjeg balatobrana prema vrhovima vrata, na zadnji dio, gdje najdominantniji detalj predstavljaju bistra svetlosna tijela, te poklopac prtljažnika, čiji je rub stilizovan kao minijaturni, jedva primjetni spojler.

Ulaskom u unutrašnjost nove „mazde 6“, stiče se utisak da je i ona, kao i spoljašnjost, realizovana kombinovanjem vitalnih elemenata koje mora da posjeduje jedna porodična limuzina i sportskih detalja, posebno orijentisanih ka mlađoj populaciji vozača. Idealnu vozačku poziciju lako je naći, pre svega zahvaljujući izdašnoj mogućnosti podešavanja sedišta i multifunkcionalnog trokrakog upravljača presvučenog kožom. Sve komande su postavljene logički, tako da nikakvo podešavanje nije potrebno, izuzev kratkog privikavanja prilikom korišćenja putnog kompjutera. Ipak, neke stvari bismo voleli videti drugačije, a reč je o recimo neuglednoj ručici izvrsnog šestostepenog ručnog menjača, suviše malom displeju putnog kompjutera, koji je po danu veoma teško čitljiv i koji samim tim odvlači pažnju vozača sa puta, te konfiguraciji gornjeg dela instrument table, izvedenog kombinovanjem veoma tvrde i ugodno mekane plastike jednakog dezena.

Sa druge strane, ove nedostatke „mazda 6“ kompenzuje bogatom TE opremom, koja, između ostalog, sadrži automatsku dvozonsku klimatizaciju, audio CD sistem sa izmenjivačem diskova, elektrifikovana stakla i grejane retrovizore, te potpun set sigurnosnih jastuka. Ponuda prostora u zadnjem delu je očekivano dobra. Povećanje međuosovinskog razmaka najviše je rezultovalo ponudom prostora na zadnjoj klupi, na kojoj se udobno mogu smestiti tri odrasle osobe. Svakako i prtljažnik je ostao jedan od izdašnijih u klasi, jer se osnovna zapremina od 505 preklapanjem zadnje klupe može povećati na maksimalnih 1.095 litara. Kao i kod prošle serije, Mazda se drži svog recepta ponude samo jednog dizelskog agregata. Doduše, prošla generacija se mogla dobiti sa 2.0-litarskim motorom u dve opcije snage, a nova se temelji samo na jednom, koji pomoću „komon-rejl“ ubrizgavanja i turbopunjača sa hladnjakom vazduha ostvaruje maksimalnih 140 KS i 330 Nm obrtnog momenta. Ovaj inače Fordov agregat i danas spada u jedan od najmodernijih i najuglađenijih u klasi, a što se tiče vučnih karakteristika, uglavnom će ispuniti sve svakodnevne zahteve prosečnog vozača.

S obzirom na to da je i prošli model važio kao izuzetno dinamički sposoban, nova serija „mazde 6“ sve to podiže za stepenicu više. Tokom vožnje stiče se utisak da je ogibljenje u kombinaciji prednja poprečna ramena, zadnja multilink osovina, sposobno i za znatno jače agregate od ugrađenog 2.0-litarskog turbodizelaša sa 140 KS, jer poseduje dosta rezerve koja uvek oprašta i poneku grešku.Dobro izbalansirana, „mazda 6“ ostaje dugo potpuno neutralna, a kada se pretera, pokazuje tendenciju rasterećenja zadnjeg dela, kada na scenu stupa standardna DSC kontrola stabilnosti sa integrisanom regulacijom proklizavanja. Za potpun užitak moguće je isključiti ovog elektronskog pomoćnika, ali čak ni tada „mazda 6“ ne pokazuje veće svojeglavosti, koje bi vas koštale gubitka stabilnosti, odnosno kontrole nad vozilom. Pri merenju performansi dizelska „mazda 6“ pokazala se kao dovoljno brzo vozilo. Za ubrzanje do 100 km/h potrebno joj je 10,6 sekundi, nakon čega uz nešto više zaleta sledi i maksimalni brzinski špic od 203 km/h. U skladu sa načinom vožnje, kreće se i prosečna potrošnja, koja je u našem slučaju iznosila 7,2 litra eurodizela na svakih 100 pređenih kilometara. Sve u svemu, ovo su pozitivni rezultati, upravo kao i učinak kočionog ABS sistema sastavljenog od diskova promera 300 na prednjoj i 280 mm na zadnjoj osovini, kojima je bilo potrebno da Mazdinu limuzinu sa 100 km/h zaustave za dobrih 40 metara.