Toyota AE86 predstavljena je 1983. godine kao mali, lagani coupe, odnosno kao dio tada aktuelne pete generacije modela Corolla. Za razliku od prednjepogonaša sakrivenih iza oznake AE82, AE86 i njegova po specifikacijama slabija varijanta AE85, raspolagali su pogonom na zadnje točkove, te se s pravom karakterišu kao posljednji modeli ovog tipa u autoindustriji. Sprinter Trueno na domaćem japanskom tržištu bio je poznat po imenu Hatchi-Roku, što na japanskom jezinu znači osam i šest, a ono po čemu je najviše postala poznata krilo se ispod njene prilično jednostavne karoserije sa tada trendovskim pop-up svjetlima. Riječ je naravno o 1.6-litarskom četvorocilindričnom twin-cam agregatu kodne oznake 4A-GEU sa 127 KS, koji se koristio i za pogon prve generacije modela MR2, gdje je bio centralno postavljen. Uparen sa petostepenim ručnim mjenjačem, te diferencijalom sa ograničenom silom proklizavanja, ovaj agregat je zahvaljujući i svom T-VIS varijabilnom sistemu usisa bio sposoban da Sprinteru podari i više nego zanimljive performanse, koje su u svakom trenutku garantovale samo jedno -  maksimalni užitak u vožnji.

Da je i pored malih gabarita, te neupadljive karoserije Sprinter Trueno veoma ozbiljan vozački automobil, potvrđuje i činjenica da je već 1983. godine ovaj model raspolagao sa disk kočnicama na svim točkovima, od kojih su prednji bili samoventilirajući, te prednjim nezavisnim ogibljenjem i zadnjom krutom osovinom.  Uporedo sa Sprinterom Trueno, produkovan je i coupe sa stepenastim zadnjim dijelom pod imenom Levin, koji se u Evropi prodavao pod drugačijom oznakom, odnosno kao Corolla GT. Ovaj model bio je prepoznatljiv po fiksnim, klasičnim svjetlima, dok je sve ostalo bilo manje-više poznato. Uspjeh Sprintera Trueno postignut je zahvaljujući provjerenom receptu, odnosno kombinaciji male mase od 940 kg te motora sa 127 KS, što je na kraju rezultovalo maksimalnom brzinom od 194 km/h i sprintom do 100 km/h za samo 8,5 sekundi. Impozantno, zar ne, jer čak i danas ove brojke imaju svoju težinu.

Ugrađeni 1.6-litarski agregat sa dvije bregaste osovine u glavi bio je omiljen i zbog ogromnog tuning potencijala, koji je iskorišćen u različitim motorsport takmičenjima. Sprinter Trueno zato je bio veoma čest učesnik mnogih takmičenja, od uličnih hashiriya trka do brdskih Touge šampionata, a slobodno ga možemo naznačiti i kao najzaslužnijeg za oživljavanje nove, sve popularnije discipline – driftinga.
Posljedni Sprinter Trueno sa proizvodnih traka sišao je krajem 1987. godine, kada se i definitivno gasi život jednog od najboljih malih automobila na svijetu za široke narodne mase.